1 miljard kinderen groeien op in armoede. Daarom ben ik op missie bij Nofam.

Wie: Saša Radovanović

In voorbereiding van een presentatie die we morgenavond geven ben ik zojuist bezig met het opzoeken van wat gegevens omtrent kinderarmoede in de wereld. We kregen laatst namelijk de vraag waarom we als Nofam de droom hebben gesteld om 2 miljoen kinderen wereldwijd te helpen. Hoe we aan dit cijfer kwamen. Het klonk namelijk hoog.

En inderdaad, het is ook hoog. Enorm hoog. Dan maar eens de cijfers in. Mijn zoektocht brengt me bij Unicef en de Wereldbank. En de cijfers die ik daar vind zijn schokkend, iets dat ik nu tijdens het schrijven van dit stuk nog steeds niet kan bevatten.

Het blijkt dat bijna 1 miljard kinderen op onze mooie aarde leven in multidimensionale armoede. 1 miljard kinderen met ontberingen op het gebied van onderwijs, gezondheid, huisvesting, voeding, sanitaire voorzieningen of water. 1 miljard!! Mijn hoofd gaat 🤯 en mijn hart 💔.

En nu blijkt ook nog uit onderzoek van het Unicef dat COVID-19 kinderen op een ongekende schaal treft en alle vooruitgang op het gebied van kinderrechten ongedaan dreigt te maken. Hierdoor zijn nog eens 100 miljoen kinderen getroffen door multidimensionale armoede.

Ik krijg bijna het gevoel van, snel terug naar mijn eigen cirkel van invloed en niet denken aan deze bizarre cijfers…

En toch is dit precies de reden waarom ik na 15 jaar bij een IT-bureau, 5 jaar een eigen onderneming nu al meer dan een jaar aan het werk ben op een missie ben bij Nofam.

Lang heb ik namelijk vanuit mijn professie als IT’er gekeken naar de buitenwereld en gedacht, waarom maken jullie het niet beter en niet mooier. Waarom doet de politiek niet beter zijn best, waarom delen de rijken der aarde hun vergaarde geld niet meer, waarom investeren ondernemers niet meer in de maatschappij, waarom, waarom, waarom…

Waarom ik niet?

Het was zo makkelijk en veilig voor mezelf om naar de buitenwereld te kijken en wachten op acties buiten mezelf. Maar het was niet eerlijk, vooral niet richting mezelf. Ik kan maar één persoon erop wijzen dat hij of zij iets beter kan én moet doen. En dat ben ik zelf.

Om die reden stapte ik eind 2015 uit een carrière als IT’er naar een missie en richtte Sosialforce op als sociale IT onderneming. Daar volgden een aantal mooie jaren, waarbij we met de winst uit IT projecten investeerden in projecten van goede doelen om kinderen te helpen. Een periode waarin ik me af en toe Don Quichot voelde door het spanningsveld tussen business en impact. En eind 2020 zorgde dit spanningsveld ervoor, samen met mijn behoefte (/noodzaak) om elke dag bezig te zijn met het helpen van kansarme kinderen, dat mijn missie werd voortgezet bij Stichting Nofam.

Door puur toeval (bestaat niet… 😉) kwam ik in gesprek met Erik Jager een andere dromer die Nofam samen met Haroet Aragelian had opgericht in 2018 vanuit de droom om 2 miljoen kansarme kinderen een hoopvolle toekomst te bezorgen.

En dan raakt alles in een stroomversnelling… het startte met de simpele vraag van Erik.

‘Waar ben je bang voor?’

Ik bang? Tuurlijk niet! Hoe kan een Yugo nu bang zijn?
Het belangrijkste waar ik zorg voor moet dragen is de (financiële) zekerheid voor mijn gezin. En dan zoveel mogelijk met impact bezig.

Daarop volgde de volgende vraag die me nu nog steeds raakt en (blij) verbaast.
’Wat als ik nu die onzekerheid wegneem en dit financiële stuk dek? Wat zeg je dan?’
Mijn antwoord daarop was simpel: ‘Dan ga ik all-in’.

Een overleg thuis volgde om samen te bepalen wat we maximaal aan inkomen nodig hadden om als gezin zelf goed (/normaal) te kunnen leven. Zoals de piramide van Maslow me de jaren daarvoor liet zien is dat veel weggeven goed is, maar je eigen basis ook goed op orde moet zijn. (En nee, geld maakte me nooit zoveel uit. Wat wel eens voor wat spanningen thuis (sorry Issa) en bij Sosialforce (sorry Olaf) kon zorgen…)

Het bleek dat Erik liever investeerde in de toekomst van kinderen dan een toekomst van onroerend goed. Ik dacht dat ik ‘gek’ was, maar Erik kan er ook wat van én nog meer! ❤️

Ps. ik moet hierbij nog wel eerlijk zijn. Er is wel één angst die ik heb en dat is dat ik aan het einde van mijn reis hier op aarde zou moeten zeggen tegen mezelf, had ik maar... Daarom liever spijt van iets dat ik gedaan heb, dan iets dat ik niet gedaan heb. Hoe spannend iets doen soms ook is.

Buiten je comfortzone ligt goud!

Tot tweemaal toe heb ik een grote (professionele) sprong gemaakt in mijn leven. De eerste keer bracht me voor werk naar Eindhoven, Utrecht en Amerika, voor impact naar Kadera en kinderen in Enschede en opende mijn ogen binnen de social enterprise wereld. Ongelofelijke en onbetaalbare ervaringen.

Deze tweede sprong heeft me dichterbij impact gebracht en laten zien dat liefde nog steeds de kern van onze samenleving is. Ik ken de namen – nog niet uit het hoofd – van 66 kinderen die we helpen en zie hun zij groeien door 62 betrokken kind sponsoren en de 4 goede doelen die ze helpen. Daarbij heb ik kennis mogen maken met 12 supermooie (professionele) vrijwilligers die ons helpen en 10 organisaties die samen met ons het verschil maken.

Liefde en steun is binnen handbereik

En ik hoef niet heel ver om me heen te kijken voor steun en liefde. Hoe mijn vrouw en mijn dochters met gesteund hebben in mijn wilde dromen en plannen. Mijn ouders, broers, familie, vrienden en oud-collega’s. Elke keer dat ik om hulp vroeg was er wel iemand die opstond en riep ‘Ik doe mee’.

Daarom ben ik ook dankbaar dat ik elke keer een stap kan zetten die me dichterbij mezelf brengt en daarmee ook dichterbij de samenleving. Want in een wereld waar 1 miljard kinderen opgroeien zonder kans op goed onderwijs, waar een goede gezondheid op het spel staat, huisvesting niet zeker is en het krijgen van voeding de vraag, hebben we elkaar hard nodig.

Die kansen die ik keer op keer krijg gun ik iedereen en vooral de toekomst van onze aarde. De kinderen aan wie wij deze nalaten. Want wat is er over van onze mensheid (lees menselijkheid) als wij ons niet zouden inzetten voor een samenleving waarin iedereen een eerlijke kans krijgt.

Daarom voer ik mijn misse uit bij Nofam. Omdat wij samen het verschil kunnen maken voor deze kinderen. En ja, dan dromen we over hulp aan 2 miljoen kinderen. Met als doel om 5.000 kinderen eind 2022 te helpen en 25.000 kinderen eind 2023.

Bronnen

Kinderarmoede (wereldwijd) https://www.unicef.org/social-policy/child-poverty

COVID-19 is volgens UNICEF wereldwijd de zwaarste crisis voor kinderen https://unric.org/nl/covid-19-is-volgens-unicef-wereldwijd-de-zwaarste-crisis-voor-kinderen/